De drie beste religieboeken die ik in 2016 voor Trouw las:

Peter Stanford, Judas. De verontrustende geschiedenis van de afvallige discipel. De Bezige Bij, Amsterdam/Antwerpen, 367 blz.

Degelijk journalistiek onderzoek naar de grootste schurk uit de christelijke cultuurgeschiedenis: Judas. Verrader, geldwolf, zelfmoordenaar. De enige mens voor wie eeuwenlang geen verlossing denkbaar was, hoewel er heel wat kanttekeningen bij zijn misdaad te maken zijn. Blijkt in antisemitische tijden schokkend vaak als zondebok van stal te zijn gehaald.

Michael Puett en Christine Gross-Loh, De weg. Wat Chinese filosofen ons over het goede leven leren. Ten Have, Utrecht, 237 blz.

Vlot geschreven, maar zeker geen oppervlakkige inleiding van Harvard-professor Puett in de traditionele Chinese filosofie van denkers als Confucius, Lao Zi en Zhuang Zi. Met als prikkelendste stelling: we moeten ons omwille van de vooruitgang niet langer laten misleiden door het idee dat we een authentiek zelf hebben.

Katharina Kunter, 500 jaar Protestantisme. De geschiedenis van de Reformatie. Kok, Utrecht, 240 blz.

In de aanloop op het Lutherjaar was Katharina Kunter er al vroeg bij met een onwaarschijnlijk complete en mooi geïllustreerde geschiedenis van vijf eeuwen protestantisme, waarin ook veel aandacht voor de Nederlandse bijdrage daaraan. Los van een rare blunder over de oorsprong van Trouw: wat een geweldige reisleidster, die Kunter!

EEN GEREDIGEERDE VERSIE VAN DIT LIJSTJE VERSCHEEN OP 28 DECEMBER 2016 IN