Recensie van John Lapré, Een kerk die knielt. Pleidooi voor nederigheid. Ark media, 160 blz.
drie sterren
De schrijver
John Lapré werd in 1986 geboren als John Kamphuis, studeerde rechten en is officier bij de Koninklijke Marine. Daarnaast is hij bevlogen evangelisch christen en woont hij sinds 2013 geregistreerd samen met de eveneens diepgelovige Lionel Lapré, wiens achternaam hij met liefde draagt. Eerder schreef hij ‘Als de hemel de aarde raakt. Verlangen naar opwekking’ (2011) en ‘In vuur en vlam voor de Heiland’ (2010); vorig jaar verscheen zijn ‘Stoppen met moeten’. Zijn bekendste boek is ‘De veilige kerk’ uit 2017, waarin hij ook de minder homovriendelijke christelijke geloofsgemeenschappen probeerde aan te zetten tot bezinning op seksuele diversiteit. En wellicht herinnert u zich het ontroerende dubbelinterview dat Marije van Beek begin dit jaar had met hem en zijn hersteld-hervormde moeder, vlak nadat de Nashville-verklaring in het Nederlands was vertaald.
De thematiek
In ‘Een kerk die knielt’ schetst Lapré een beeld van hoe volgens hem de ideale kerk eruit zou moeten zien. Zijn trefwoorden zijn nederigheid, kwetsbaarheid, barmhartigheid, mysterie en missie. De kerk moet nederigheid betrachten omdat iedereen wel een ‘bevlekte rugzak’ met zonden met zich meedraagt; dat besef is belangrijker dan het bezit van de juiste dogmatische bagage of het ijdele streven naar een perfecte, strenge levenswandel. Een goede christen neme liever een voorbeeld aan Jezus, die zich immers niet druk maakte om zijn ego en zich niet te min voelde om de voeten van zijn leerlingen te wassen.
Kwetsbaarheid houdt in dat iedereen zijn hart mag openen zonder bang te hoeven zijn voor veroordeling en leslezerij. Barmhartigheid betekent dat de gelovigen in hun rusteloze gezoek en gestruikel vooral een warme arm om elkaar heen slaan, om vervolgens samen hun armen uit te strekken naar de hemel en Gods mysterie te prijzen. En om toekomst te hebben, is Laprés kerk naar buiten gericht en uitgesproken missionair.
Persoonlijke betekenis
Laprés kerk van de toekomst is onmiskenbaar een antwoord op de teleurstellingen in zijn persoonlijke levensverhaal, waarover hij uitgebreid vertelt. Hij groeide op een overwegend warm, bevindelijk gereformeerd gezin, dat scheurde toen de hervormde kerk deels opging in de PKN.
Een paar jaar na zijn belijdenis binnen de PKN stapte hij ‘in goede harmonie’ over naar een evangelisch genootschap, vanuit het plotselinge inzicht dat gevoel op geloof volgt in plaats van andersom en de behoefte om zijn geloof ‘in de dynamiek van het moment’ uitbundig met anderen uit te kunnen leven. Maar als hij een vooraanstaand geloofsgenoot in vertrouwen neemt over een intieme belevenis met een jongen, wordt hij onbarmhartig verstoten. Sindsdien is hij kerkelijk dakloos, hoewel hij nog steeds een gepassioneerd volgeling van Jezus is en het goede leven in de kerk pijnlijk mist.
Mooiste zin
“Dit boek werpt een handvol veren omhoog in de hoop dat die zullen worden meegevoerd naar allerlei plekken waar mensen samenkomen in een verlangen het goede leven te leven.”
Redenen om dit boek niet te lezen
Laprés pleidooi voor een niet-veroordelende, lhtb-vriendelijke en kleurrijke kerk is reuzesympathiek, maar ook zijn tolerantie heeft uiteraard haar grenzen. Op losbandigheid moeten gelovigen elkaar wel blijven aanspreken, abortus is iets om tegen te demonstreren en wie niet gelooft (in het dogma) dat Jezus Gods zoon is, hoepele op; het moet kennelijk niet te vrijzinnig en rationeel worden. Bijzonder ook om je vertrapte geloof met je lievelingsspeelgoed te vergelijken.
Redenen om dit boek wel te lezen
Het idee van een geloofsgemeenschap waarin schaapjes van diverse geaardheden en culturen een warme stal vinden en met al hun onvolmaaktheden gezien, gehoord en aanvaard worden, dat appelleert inderdaad aan een diepmenselijk en -religieus verlangen naar aandacht, onvoorwaardelijke liefde, naar hartelijke, familiaire verhoudingen en gezamenlijke overgave. En hoewel Arie de Rover er in zijn nawoord bij dit boek uitdrukkelijk tegen waarschuwt: het zou mij niets verbazen als er binnenkort ergens een roze evangelische kerk oppopt op basis van Laprés formule van nederigheid + kwetsbaarheid + barmhartigheid + mysterie + missie.
EEN GEREDIGEERDE VERSIE VAN DEZE RECENSIE VERSCHEEN OP 20 MAART 2019 IN
