Recensie van Daniëlle Oonk, De grote waarheid. Een spirituele ontdekkingsreis naar vrede. Kosmos (2015), 239 blz.
Een ster
De schrijfster
Daniëlle Oonk (1968) is de dochter van Willeke Alberti en Joop Oonk, Willekes eerste echtgenoot. Daniëlle trouwde al jong met Ajaxied John ’t Schip, met wie ze twee kinderen kreeg. Het gezin woonde vervolgens in vele windstreken: Italië, Twente, Mexico, Australië. Oonk geeft Heart Flow Yoga, een eigen mix van yogaoefeningen. In 2014 maakte ze een cd met mantra’s.
De thematiek
In De grote waarheid beschrijft Oonk haar weinig alledaagse levensloop. Niet ieder kind krijgt immers al in de wieg twee tophits cadeau: Daniëlle van mams Willeke en De glimlach van een kind van opa Willy. Of ziet drie keer een (stief)vader het pand verlaten. Hooggevoelige Daniëlle is vaak meervoudig verliefd: als ze dertien is door de week op Robert uit Atheneum 5 en in het weekend op John ’t Schip uit Ajax 1. Ook na de bruiloft met John valt ze op menig man die diep in haar ogen kijkt en zich aandient als numerologische match of tweelingziel. Het zijn puur platonische vriendschappen. Aanvankelijk dan.
Enfin, als ze in 2005 ontdekt dat haar overleden opa Willy in hond Mickey huist, is ze het noorden even helemaal kwijt. Het duurt vervolgens voor ze weer op het padje is en zich kan wijden aan de goddelijke opdracht om haar ervaringen met de wereld te delen. Haar gezin gaat namelijk voor en de gretige spirituele speurtocht kost veel tijd, met al die goeroes en geestverwanten die ze op locatie in India, Sri Lanka en Chili bezoekt of die zich melden in haar tuinhuisje in Laren. En als dan ook nog je beste vriendin je man dreigt te kapen, ben je al gauw jaren verder voor je je eindelijk terugtrekt in een wifi-vrij huisje in Friesland om je verworven inzichten in te typen.
Opvallendste stelling
De interessantste vraag van dit boek gaat over het verschil tussen een psychose en een mystieke ervaring. Waanzin of wijsheid? Een onschuldige klap van de molen of een heuse kus van God? Voer voor psychiaters en zielzorgers. Hoe het ook zij: voor Oonk waren haar visioenen een heilzaam keerpunt.
Mooiste zin
Dat zijn er twee. Allereerst de titel van het boek, die toepasselijk zinspeelt op de tv-serie waarmee moeder Willeke indertijd beroemd werd, De kleine waarheid. Weet u nog? Ging ook over overspel. Tweede mooiste zin is de zucht van echtgenoot John: “Daan, volgens mij ben je spiritueel overspannen.”
Redenen om dit boek niet te lezen
Mijd dit boek als u jeuk krijgt van universele plannen, helderzienden of verstopte chakra’s. Van sterrenzielen of vollemaansavonden. Rituele walvisbegrafenissen. Bergkristallen waarmee je voetbalwedstrijden wint. Van schrijfsters die wakker worden in de overtuiging dat ze de reïncarnatie van Hitler zijn. Van mensen die niet gewoon dood gaan, maar wier geest hun lichaam verlaat. En waarom dochter Estelle nou zo nodig liefdevol (?) gedwongen moet worden mee te zingen op mama’s mantra-cd? Regelrecht jakkes is Oonks uitspraak over haar oma, voor wie dementie een manier zou zijn om de werkelijkheid te ontvluchten.
Redenen om dit boek wel te lezen
Voetbalechtgenotes hebben de naam nogal onnozel te zijn en Oonk is inderdaad ontwapenend naïef. Maar een verwend nest is ze zeker niet: om feestjes en kleertjes geeft ze sinds haar openbaring niets meer. Ook is ze oprecht begaan met het lot van de Aboriginals, aan wie ze gratis yogalessen geeft.
De grote waarheid biedt tot slot een aardig inkijkje in de emotionele perikelen in een milieu waarin tijd, geld en afstand geen rol spelen en je je hele dagen kunt wijden aan je spirituele ontwikkeling. Het internationale aanbod blijkt gigantisch te zijn en de goeroes en media houden dan ook nauwlettend in het oog of hun bovenbemiddelde privéleerlingen niet stiekem bij een concurrent gaan shoppen. Geen wonder dat een zoekende ziel het spoor soms bijster raakt.
