Als het om schaatsen gaat, ben ik een stamboek-Fries. Wat verder onzin is, want alleen mijn ene opa kwam uit Sneek. Ikzelf heb maar tien jaar in Friesland gewoond, als import. Maar daar zat wel de winter van 1962-1963* bij en die is me in m’n genen gaan zitten. In mijn herinnering bestaan er sowieso geen Friese winters dat we niet dagelijks steeds harder rondjes reden op de Bolserder ijsbaan.

In Friesland in de jaren zestig leerde je het op doorlopers – houten schaatsen met zo’n krul. Je kreeg pas echte schaatsen, als je goed kon rijden en je voeten uit de groei waren. Echte schaatsen, dat waren Friese noren. Ook van hout. Ik kreeg mijn noren (tweedehands) toen ik elf was en ik was tige bliid, dolblij. Nu kon iedereen zien dat ik groot was. Lees verder →