Mag je de mythologie naar je hedendaagse hand zetten? Nou en of. Graag zelfs!

Recensie van Jacqueline Klooster, Medusa in de spiegel. Wat mythen ons vertellen over wie we zijn. Athenaeum-Polak & Van Gennep, 302 blz.


De Groningse classica Jacqueline Klooster kon er in 2021 niet meer omheen, om de recente stortvloed van vrouwelijke bewerkingen van verhalen uit de klassieke mythologie. Neem bijvoorbeeld de mythe van haar titelheldin, Medusa, zoals Ovidius die twee millennia geleden vertelde.

Eerst verkracht de zeegod Poseidon haar in een tempel van Athena, die haar (let wel: niet hem) daarvoor straft met een doodenge haardos van sissende slangen en een verstenende, dodelijke blik. Daarna wordt ze op bevel van (alweer) Athena door held Perseus onthoofd, dankzij een trucje met een spiegel. Haar monsterlijke hoofd eindigt als trofee op het Athena’s borstschild, die daarmee menig vijand op het slagveld voor Troje een panische versteningsdood injaagt. Lees verder

En dan nu het verhaal van de Griekse vrouwen

Recensie van Natalie Haynes, De kruik van Pandora. Vrouwen in Griekse mythen. Uit het Engels vertaald door Henny Corver en Frits van der Waa. Meulenhoff, 376 blz.


Het klassieke Griekenland mag dan de bakermat van de democratie zijn: voor vrouwen (en slaven) waren het barre tijden. Fatsoenlijk vrouwen hoorden binnen te blijven, onzichtbaar voor het oog van vreemde mannen, want stel je voor dat ze zwanger zouden raken van een ander. Toch spelen ze als godinnen een vaak bijzonder actieve rol in de mythologie: zonder Athenes hulp was Odysseus nooit thuisgekomen en tegen de macht van liefdesgodin Afrodite was zelfs oppergod Zeus niet opgewassen. Ook in het klassieke theater kwamen heel wat vrouwen voor, zij het dat hun rollen toen vertolkt werden door mannen en de tribune verboden gebied was voor wat Hesiodos het ‘dodelijke ras der vrouwen’ noemde. Lees verder