Recensie van Andrés Barba, Kleine handen. Uit het Spaans vertaald door Irene van de Mheen en Jos Kockelkoren. Bezig Bij, 110 blz.

Andrés Barba kruipt in de lijfje van Marina (7), die bij een auto-ongeluk haar ouders verliest en in een weeshuis belandt.

Vorig jaar maakt de Spaanse schrijver Andrés Barba (1975) diepe indruk op me met zijn ‘Republiek van licht’, een beklemmende roman over hoe 32 zwerfkinderen het leven in een Zuid-Amerikaanse provinciestad ontwrichtten. Barba’s roman ‘Het zusje van Katia’ was eerder al vertaald in het Nederlands; Mijke de Jong maakte er in 2008 een film van die nog steeds ontroert, met het verhaal van een jong meisje dat in de harde wereld van de Amsterdamse prostitutie anderen probeert te troosten en te verzorgen. Ook het inmiddels twaalf jaar oude, nu dan vertaalde ‘Kleine handen’ gaat over kinderen: over hun onschuld en afhankelijkheid, maar ook over hun wreedheid en macht, dit keer vooral ten opzichte van elkaar. Lees verder →