Categoriearchief: Recensies

De Mozes uit Georgia

Geplaatst op door

Recensie van Jonathan Eig, ‘King. Een leven’. Uit het Engels vertaald door Frans Reusink. Hollands Diep, 767 blz.

Ik kan niet beweren dat ik Martin Luther King bewust heb meegemaakt. Ik was net zes toen hij in Washington zo’n 250.000 mensen toesprak over zijn droom en nog geen tien toen hij vermoord werd. Televisie hadden we nog niet, maar toch staat Kings redevoering in m’n ziel gekerfd. Dat besefte ik onlangs op een tentoonstelling over gospel in het Catharijneconvent, waar Kings legendarische woorden weerklonken en ik het opeens niet droog hield – wat me toch hoogst zelden overkomt. De leeftijd, zegt u? Of toch de kracht en echo van dat visioen dat een kleine zwarte baptistendominee in die vroege, optimistische jaren ’60 met de hele mensheid wist te delen? En waar uiteindelijk maar zo weinig van terecht is gekomen? Lees verder →

Het beste gaat nog komen

Geplaatst op door

Recensie van Arjan Broers, De beste helft. Kunnen we behalve alsmaar ouder ook wat wijzer worden? Zilt, 157 blz.

Drie sterren

De schrijver

Arjan Broers (1969) studeerde theologie en religiestudies en werkte jarenlang als zelfstandig journalist, onder meer voor Trouw. Sinds 2020 is hij gecertificeerd coach en begeleidt hij mensen bij het onderzoek naar levensvragen. Daarnaast is hij pastor in de oecumenische kerkgemeenschap Dominicus in Amsterdam. Broers heeft twee zonen, met wie hij heel blij is. Lees verder →

Goed en kwaad in de christelijke geschiedenis

Geplaatst op door

Recensie van John Dickson, Schurken en heiligen. Een onverbloemde kijk op goed en kwaad in de geschiedenis van het christendom. Uit het Engels vertaald door Margriet Visser-Slofstra. KokBoekencentrum, 335 blz.

Vier sterren

De schrijver

John Dickson (1967) is een Australische historicus en anglicaans theoloog, die zichzelf beschrijft als ‘openbaar advocaat van het christelijke geloof’. Naast boeken en documentaires {‘voor gelovigen en sceptici’) maakt hij podcasts; ook reist hij de wereld af met leerzame en vermakelijke lezingen over de grote (ethische) vragen van het leven.

De thematiek

Als ‘publiek christen’ raakt Dickson nogal eens verzeild in een debat over de vraag of de mensheid niet beter af zou zijn zonder religie, een stelling waar steeds meer mensen mee instemmen. Lees verder →

Voor Aboena Nicolas was het altijd Goede Vrijdag

Geplaatst op door

Recensie van Carole Dagher, Nicolaas Kluiters s.j. Herder in een verscheurd Libanon. Uit het Frans vertaald door Benoit Lannoo. Berne Media / Halewijn, 344 blz.

Drie sterren

De schrijfster

Carole Dagher (1963) is een Franstalige Libanese journaliste en schrijfster van een aantal (bekroonde) historische romans over het ontstaan van het moderne Libanon. Ook deed ze onderzoek naar de positie van christelijke minderheden als de maronieten in het Midden-Oosten en de interreligieuze dialoog tussen moslims en christenen aldaar.

De thematiek

In 2013 verscheen de oorspronkelijke Franse versie van dit boek, dat nu pas in het Nederlands is vertaald. En dat is eigenlijk raar, aangezien het een biografie is van de Nederlandse priester Nicolaas Kluiters (1940-1985), die zeer gewelddadig aan zijn einde kwam in de Noord-Libanese bergen, vlakbij de Syrische grens – een lot dat doet denken aan dat van de monniken van het Algerijnse Tibhirine, dat in 2010 verfilmd werd in ‘Des hommes et des dieux’. Lees verder →

Het geheim van opa’s kris

Geplaatst op door

Recensie van Carmen van Geffen, ‘Erfstuk. Roman.’ Thomas Rap, 384 blz.

Het is 1989 en Ana’s Indische opa Anton gaat in een Utrechts verpleeghuisbed z’n laatste maanden in. Dus als hij Ana vraagt zijn ‘keris pusaka’, zijn heilige dolk, voor hem op te sporen, doet ze dat natuurlijk graag, al begrijpt ze niet waarom niemand dat mag weten. Totdat het ene na het andere familiegeheim uit de kast tuimelt: een doodgewaande nepprinses, dubbellevens, losbollerij en vooral veel oud en nieuw zeer tussen de vrouwen uit Antons leven. En dat allemaal omdat zijn Hollandse vader het in het racistische Nederlands-Indië indertijd niet aandurfde te trouwen met zijn Javaanse concubine, de ‘njai’. Lees verder →

Gregoriaans met pretoogjes

Geplaatst op door

Recensie van David Steindl-Rast, Muziek van de stilte. Leven op het ritme van de getijden. Uit het Engels vertaald door Annemarie Verschoor-ten Dam. Berne Media, 128 blz.

Drie sterren

De schrijver

David Steindl-Rast (1926) is een Oostenrijks-Amerikaanse benedictijner monnik, schrijver en kluizenaar, als hij tenminste niet de wereld afreist met lezingen over de christelijk-boeddhistische dialoog en de spirituele praktijk van dankbaarheid. Hij staat een pluralistische theologie voor, waarin elke religie binnen haar eigen historische en culturele context een vergelijkbare functie vervult en geen enkel geloof kan claimen het enige ware heil in pacht te hebben. Lees verder →

Nuchter feminisme

Geplaatst op door

Recensie van Jolande Withuis, ‘Vrouw en vrijheid’. De Bezige Bij, 184 blz.

U kent Withuis wellicht van haar biografieën van koningin Juliana en beeldend kunstenares Jeanne Bieruma Oosting, die zich niet in een hokje liet stoppen. In 2022 vertelde Withuis in haar Huizinga-lezing over het hoe en waarom daarvan en dat kunt u in de bundel ‘Vrouw en vrijheid’ nog eens op uw gemak nalezen. Opgenomen daarin ook enkele open brieven aan vrouwen als Simone de Beauvoir en Ayaan Hirsi Ali, met wie Withuis zich zeer verwant voelt.

Ja, Withuis is feminist en wel van het liberaal-nuchtere soort. Dus niks geen gedweep dat vrouwen van nature betere mensen zouden zijn, want vredelievender, zorgzamer, intuïtiever enz. Daarnaast kan ze zich boos maken over hoe de medische stand er klakkeloos vanuit gaat dat een borstamputatie een aanslag is op je ‘vrouwelijkheid’ en ook aan identiteits- en zwart-witdenken heeft zij haar broertje dood. Lees verder →

Waarom droeg Jackie K. een sluier?

Geplaatst op door

Recensie van Mineke Schipper, ‘Weduwen. Een nooit vertelde geschiedenis’. Prometheus, 248 blz.

Misschien moet je het eerst zelf worden om het te beseffen, maar een flink deel van de wereldbevolking is weduwe. Vrouwen worden immers gemiddeld ouder dan mannen en ze trouwen bijna overal met een man die ietsje tot stukken ouder is. Benijd wordt hun lot zelden, zeker als ze veel van hun partner hielden, iets wat voor weduwnaars natuurlijk evengoed geldt.

Toch denk ik bij het woord weduwe niet alleen aan verdriet en medeleven, maar ook aan zelfstandige en kordate vrouwen als de Weduwe Van Nelle, Joustra en mijn eigen oma, die na de dood van hun man het familiebedrijfje in zware shag en koffie, berenburg respectievelijk thee pas echt deden opbloeien. Lees verder →

Van de baby en de koffer

Geplaatst op door

Recensie van Awraham Soetendorp en Annemiek Leclaire, ‘Levenslessen van een rabbijn’. Balans, 155 blz.

5 sterren

De schrijvers

Awraham Soetendorp (1943) was van 1968 tot 2008 rabbijn van de Liberaal Joodse Gemeente in Den Haag. Daarnaast reisde hij stad, land en wereld af als president / oprichter / lid van bijvoorbeeld het fonds Hoop voor Kinderen, het Internationale Groene Kruis en de beweging One Voice, dat vredesgroepen in Palestina en Israël bij elkaar brengt. Zijn levenslessen werden opgetekend door NRC-journaliste Annemiek Leclaire (1969), die al heel wat interviews over zingeving op haar naam heeft staan. Lees verder →

Duivelse literatuur

Geplaatst op door

Bas Jongenelen, De duivel in de Nederlandse literatuur. Gompel&Svacina, 229 blz.

Vier sterren

De schrijver

Bas Jongenelen (1968) promoveerde in 2019 op de humor uit het jaar 1561 en is nu docent Nederlands aan de Fontys Lerarenopleiding Tilburg. Daarnaast schrijft hij sonnettenbundels met intrigerende titels als ‘Handboek veehouderij’, bevlogen studieboeken en nuttige werkjes zoals over hoe je een goed artikel voor de opiniepagina in een krant schrijft. Verder verzint hij zo af en toe een goocheltruc.

De thematiek

En nu dus een boek over de duivel in de Nederlandse literatuur. En dan niet als theologisch concept, maar als personage in Nederlandse romans, verhalen, gedichten, popsongs, stripverhalen, vanaf de Middeleeuwen tot nu. Lees verder →